Σαν παιδί ονειρέψου τα Χριστούγεννα...

          

                     

    Όταν ήμουν μικρή και ενθουσιαζόμουν με την ιδέα των δώρων και του Αγίου Βασίλη, ήταν γιατί είχα την απόλυτη ελευθερία να ονειροπολώ ασύστολα, να νιώθω εκστασιασμένη με όλη αυτή την μαγεία των Χιστουγέννων.
Με τον ίδιο τρόπο που με ενθουσίαζε η barbie, με ενθουσίαζε και η κάρτα με την ζωγραφιά της barbie(ναι,μια τρέλα με την barbie την είχα,δεν θέλω να ψεύδομαι!) . Αυτό που θέλω να πω είναι πως δεν είχα ιδέα από την έννοια της αξίας,της ακρίβειας,της κρίσης. Απλά αγαπούσα τα Χριστούγεννα και,εκτός από τις χρυσόσκονες,τα δέντρα και τα πολύχρωμα φωτάκια στα σπίτια,  με μάγευε η αγάπη που μού χάριζαν όλοι τόσο απλόχερα!Ναι,ήμουν από τα τυχερά παιδάκια.
   Σήμερα,δεκαεπτά χρόνια μετά,βλέπω την Μαρία να ψάχνει εναγωνίως και υπερ-αγχωδώς επί έναν μήνα τουλάχιστον, ποιό δώρο θα αρέσει σε ποιόν, αν θα είναι ακριβό ή φθηνό, αν το δώρο που θα της κάνουν θα είναι καλύτερο και τους αδικήσει. Βλέπω την Μελίνα να κλαίει επειδή χώρισε και να μην την απασχολούν τα Χριστούγεννα,γιατί περνάει κρίση σε προσωπικό επίπεδο. Αντικρύζω την Δανάη να τσακώνεται με τους φίλους της για ουσιαστικά ανύπαρκτους λόγους και να κλείνεται στον εαυτό της, μέρες που είναι. Παρακολουθώ τον Γιώργο να συζητάει μαζί μου αν θέλω να μού πάρει δώρο και τί πραγματικά "χρειάζομαι".Ακούω την γιαγιά να μελαγχολεί με την πολιτική κατάσταση της χώρας και να λέει πως δεν είναι καιρός για Χριστούγεννα, καθώς είναι πολυέξοδα.
Και τελικά,αναρωτιέμαι:
Αυτό είναι το νόημα των Χριστουγέννων; Να αγχωνόμαστε για το ποιό δώρο θα είναι "αξίας" και ποιό θα είναι "λίγο" στα μάτια του άλλου; Να αφήνουμε την κάθε κρίση να μάς επηρεάζει σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην έχουμε καμία διάθεση να ονειροπολήσουμε;
Κατανοώ πως ζούμε σε δύσκολες εποχές σε όλους τους τομείς. Μα, το να βλέπω ανθρώπους που έχουν τουλάχιστον τα βασικά, ένα πιάτο φαγητό, ένα κρεβάτι να κοιμηθούν και ανθρώπους να τους αγαπούν, να επηρεάζονται τόσο πολύ από την κρίση, με απογοητεύει.
Δεν ξέρω αν είναι λάθος μου που περπατώ στους δρόμους και χαζογελάω με τα φωτάκια στα σπίτια, που δεν περιμένω δώρα, μόνο όμορφες και γλυκές πράξεις και χειρονομίες, που κάθε πρωί κουρδίζω εκείνο το παιχνίδι που παίζει τα κάλαντα για να αισθανθώ πως αυτή η εποχή είναι διαφορετική. Πως είμαι τυχερή που τα έχω όλα αυτά.
Πιστεύω πως τα Χριστούγεννα είναι μία περίοδος μαγική. Γιατί παρέχονται ευκαιρίες και κίνητρα στον κόσμο να θυμηθεί ό,τι τόσο καιρό είχε ξεχάσει. Και να το κάνει τρόπο ζωής.
Το χαμόγελο,που τόσο λείπει πια από τις καθημερινές μας συναναστροφές, μία έκπληξη από καρδιάς, όπως η ζωγραφιά ενός παιδιού, μία όμορφη μέρα με φίλους, παλιούς και νέους, χωρίς μιζέρια και απελπισία.
   Δεν είπα πως όλα αυτά σού βγαίνουν φυσικά. Πως,επειδή είναι Χριστούγεννα θα ξυπνήσεις το πρωί τουρτουρίζοντας από το  κρύο(καλοριφέρ;Τί είναι αυτό;)  και θα φωνάξεις "γιούπι" !Θέλει προσπάθεια για να καταφέρεις να χαλαρώσεις και να απολαύσεις αυτήν την γιορτινή περίοδο με απλότητα και ζεστασιά.
Ίσως είναι υπερ-απαραίτητο το να θυμάσαι τα παιδικά σου χρόνια.
Τον τρόπο που σκεφτόσουν τότε. Τον έμφυτο ενθουσιασμό σου που δίδασκε στους ενήλικους του περιβάλλοντός σου πως, Χιστούγεννα δεν είναι ακριβά δώρα, χρήματα στα κάλαντα για να πάρεις κινητό, φαγητό,γλυκό,ποτό μέχρι σκασμού και βασιλόπιτα.
  Χριστούγεννα είναι παραμύθι, όνειρο, Άγιος Βασίλης, χαμόγελο.
Κατανόηση, συμπόνια, συμπαράσταση, σχέδια για το μέλλον που κανείς δεν ξέρει αν θα εκπληρωθούν, και αναντικατάστατες στιγμές στο παρόν γεμάτες από καλοσύνη.
Αυτή η περίοδος είναι εδώ για να σού θυμίζει πόσο γλυκό είναι το να δίνεις και να μοιράζεσαι χωρίς να αναμένεις ανταλλάγματα. Χωρίς να μετράς την αξία και τα χρήματα.
  Θα χαζέψω λοιπόν τα πολύχρωμα φωτάκια στον δρόμο,θα χαμογελάσω χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος και θα φανταστώ πως αυτό είναι το δώρο του Άη Βασίλη για μένα φέτος.
Υγεία,χαμόγελο και αγάπη.
Και του χρόνου.
Τώρα που το σκέφτομαι...................
.........................και κάθε μέρα για φέτος.