"Είναι καλό να είσαι μέτριος, μόνο αν είσαι καφές." ,διάβασα
κάπου.
Διότι είναι πολύ διαφορετικό φίλη μου το να γνωρίζεις που βαδίζεις
χωρίς να έχεις από δίπλα παρκαρισμένο το καλάμι σου από το να σκύβεις το κεφάλι
κάθε φορά που επιθυμείς να αγωνιστείς για τις πεποιθήσεις και τις ιδέες σου.
Δεν λέω ότι πάντοτε
φταίει η εκ φύσεως διστακτικότητα/ανασφάλεια/δειλία σου.
Μπορεί να έχεις να αντιμετωπίσεις αρκετά εμπόδια στην προσπάθειά σου
να εκφράσεις ελεύθερα τις απόψεις σου. Ωστόσο και πάλι εσύ είσαι εκείνη που
ρυθμίζει τον βαθμό κατά τον οποίο θα επιβληθείς σε αυτά τα εμπόδια και κατά
κάποιον τρόπο θα τα ξεπεράσεις.
Άρα ναι, φέρεις ευθύνη.
Αρχικά να μιλήσουμε για
το ζήτημα της φυσικής σου τάσης να συμφωνείς επειδή φοβάσαι να διαφωνήσεις. Τα
τελευταία χρόνια έχει επικρατήσει η λογική πως όλοι οι άνθρωποι είμαστε μία
μάζα, με τα ίδια ενδιαφέροντα, την ίδια γνώμη, τα ίδιο ντύσιμο, την ίδια
εκπαίδευση, τα ίδια κιλά. Ποιός αλήθεια, υπαγορεύει το πώς πρέπει ο καθένας μας
να δρα και να συμπεριφέρεται; Είναι ωραίο το να διαφέρεις. Αλλά θέλει θάρρος.
Τολμάς;
Ένα άλλο θέμα προς συζήτηση είναι...
......η ίδια η συζήτηση!
Ο διάλογος. Κάνεις μία υγιή
συνομιλία με έναν ή και με περισσότερους ανθρώπους όταν ξέρεις να μιλάς και να
εκφράζεις την άποψή σου ΑΛΛΑ και όταν ξέρεις να ακούς τον συνομιλητή σου. Να
τον ακούς με τα αυτιά και με το μυαλό σου. Να έχεις επικεντρώσει την προσοχή
σου στα λεγόμενά του, να προβληματίζεσαι πάνω σε αυτά και να του αφήνεις το
περιθώριο να ολοκληρώσει όσα θέλει να
εκφράσει. Τότε, θα μιλήσεις εκφράζοντας την δική σου οπτική των πραγμάτων.
Καλή η αυτοπροβολή,η
ισχυρογνωμοσύνη και η ανυπομονησία να μιλήσεις,μα πρέπει να αναλογιστείς πως
και το άτομο που στέκεται απέναντί σου, όπως ακριβώς και εσύ, έχει μία γνώμη.
Καλή η κακή, σύμφωνη ή όχι μαζί σου, είναι η γνώμη του. Συζήτηση λοιπόν
υφίσταται όταν μιλούν όσοι συμμετέχουν σε αυτήν. Όχι όταν ένας μιλά μόνος του
και απαιτεί να εισακουστεί. Ακόμα και ο πιο ενδιαφέρον άνθρωπος στον πλανήτη να
είσαι, όποιος βρεθεί απέναντί σου, θα κουραστεί να ακούει και να μην ακούγεται.
Γιατί και η ομιλία υπόκειται στην ανθρώπινη φύση όλων μας.
Αν λοιπόν ανήκεις στην θέση
του ακροατηρίου και ενώ έχεις τόσα να πεις, κάποιος άλλος περισσότερο θαρραλέος από εσένα δεν σού δίνει αυτήν την
δυνατότητα, υπάρχουν δύο εκδοχές της σωτηρίας σου:
Η πρώτη είναι να συμμετέχεις περισσότερο δυναμικά στα πράγματα που σε
ενδιαφέρουν και να συναναστρέφεσαι και με ανθρώπους που μπορούν να σε ακούσουν
με ενδιαφέρον.Όταν είσαι με το άτομο αυτό,απλά αποδέξου την ισχυρογνωμοσύνη ως
μία αδυναμία του. Το χιούμορ είναι μία καλή λύση για να μεταδώσεις το μήνυμά
σου εμμέσως πλην σαφώς.
H δεύτερη λύση είναι η απόλυτη ευθύτητα. Εξήγησε στον άνθρωπο αυτό πως
θα ένιωθες καλύτερα αν σού έδινε λίγο περισσότερο χώρο στις συνομιλίες σας και
γενικότερα στις συναναστροφές σας. Με τον τρόπο αυτό, αφενός θα σε γνώριζε
περισσότερο, αφετέρου θα ήσουν ένιωθες εσύ καλά. Καλή ιδέα; Ναι ναι ξέρω,θέλει θάρρος.
Τολμάς;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου